Marc Brys moest op tijd thuis zijn voor de avondklok en besloot vervolgens in ware Wouter Vrancken-stijl om alsnog bij OH Leuven te blijven, waardoor Genk naast haar gedroomde opvolger voor Jess Thorup greep. Geen nood, want de Limburgers hadden duidelijk nog andere ijzers in het vuur. In mum van tijd kwam een andere naam bovenaan de stapel te liggen, die blijkbaar sneller overtuigd was: John van den Brom, in het verleden aan de slag bij Anderlecht. De juiste keuze?
Dimitri de Condé had laten weten dat de zoektocht gerust wat vooruit mocht gaan. Hoewel het interim duo Domenico Olivieri en Michel Ribeiro best te vertrouwen valt, en er na de Limburgse Derby van dit weekend een interlandbreak volgt, zat de nieuwe coach liefst zelfs in Sint-Truiden reeds in de dug-out. Dat lijkt nu misschien kort dag, al kan de deal naar verluidt wel elk moment officieel worden gemaakt. Allicht kijkt Van den Brom zaterdag dan nog gewoon toe vanaf de tribune, zoals Frank Vercauteren dat vorig seizoen deed in Charleroi kort na zijn terugkeer bij Anderlecht. Hij was eind september de favoriet om de dan ontslagen Hannes Wolf op te volgen, maar haakte uiteindelijk af omwille van privéredenen. Daags nadien viel de keuze op Thorup, een paar weken eerder nog de deur gewezen door AA Gent.
BEPROEFD RECEPT IN GENK
Nu schakelt De Condé dus opnieuw snel van zijn toptarget naar een oude concurrent. Al is John van den Brom, in tegenstelling tot zijn Deense voorganger die pas als een dief in de nacht naar zijn thuisland vertrok, geen vrije vogel. De ex-coach van Anderlecht ligt namelijk nog tot 2022 onder contract bij FC Utrecht. Volgens de Nederlandse pers betaalt Genk, dat zelf ongeveer een half miljoen in ontvangst nam voor Thorup, dan ook een stevige afkoopsom om hem los te weken. De andere kandidaten die bovenaan het lijstje pronkten, Brys en FC Midtjylland-trainer Brian Priske, zijn trouwens eveneens al ergens werkzaam. Over de handelswijze van Kopenhagen en Thorup hebben de Limburgers dus niet te klagen. Wat ze overigens niet echt deden – alleen het gebrek aan communicatie werd in vraag gesteld.
Nog volgens onze noorderburen kwam De Condé niet zomaar ineens bij Van den Brom terecht, want het dossier van de 54-jarige Nederlander zou al veel langer in zijn schuif liggen. Zo ook na het afscheid van Wolf, al bleef de interesse toen nog onder de radar. Geen complete verrassing echter, vermits ze in de Luminus Arena in het verleden wel vaker de Nederlandse kaart trokken. Drie stuks waren er deze eeuw reeds werkzaam, vier als we Jan Boskamp – tot december 2000 – meetellen. Hij werd de zomer nadien opgevolgd door Sef Vergoossen, die prompt de tweede landstitel in het clubbestaan veroverde. Anderhalf seizoen en de typisch Genkse dip later bleek het verhaal evenwel uit. In 2011 was het dan de beurt aan Mario Been, die de vlucht van Vercauteren na titel nummer drie moest helpen vergeten.
NEDERLANDSE VOORGANGERS
De herinnering aan diens periode roept bij veel fans gemixte gevoelens op. Been tilde Kevin De Bruyne naar een nog hoger niveau, alvorens die na één jaar richting Chelsea trok, en maakte meteen indruk met zijn offensieve visie. Genk boekte aanvankelijk ook aardige resultaten, zowel in eigen land als op Europees niveau, en won in 2013 zelfs de beker. Twee keer mocht hij zijn contract verlengen, maar na die bekertriomf ging het plots steil bergaf. Van het ooit nog zo geroemde 'beste voetbal in België' bleef weinig over, punten werden er niet meer gepakt en Been werd alsmaar cynischer in zijn commentaar, tot hij zowel bij het toenmalige bestuur als de supporters al zijn krediet had verspeeld en in februari 2014 op straat werd gezet. Iets meer dan een jaar later promoveerde De Condé tot technisch directeur.
De nieuwe TD verving Alex McLeish door Peter Maes, maar die kreeg in december 2016 ook de bons. Enter Albert Stuivenberg, voormalig assistent van Louis van Gaal bij Manchester United – en vandaag in diezelfde functie aan de slag bij Arsenal. Zijn passage in de Luminus Arena werd echter geen succes. Al zette hij wel een historische mijlpaal neer door, nadat Maes de poule had overleefd, de kwartfinale van de Europa League te bereiken. In de competitie greep Stuivenberg, die weinig verfrissende ideeën had, evenwel naast PO I én een Europees ticket. De volgende campagne bracht niet bepaald beterschap, waarop de Nederlander een jaar na zijn aanstelling ingeruild werd voor Philippe Clement. We mogen dan ook gerust stellen dat Genk nogal wisselvallige ervaringen heeft met noorderburen aan het roer.
JOBHOPPER VAN DEN BROM
In dat lijstje komt nu dus allicht ook Van den Brom terecht, in omstandigheden die eerder doen denken aan de overname van Stuivenberg dan die van Vergoossen of Been. Hopelijk met een andere uitkomst, want onder Thorup leek de weg naar boven wel stilaan ingezet. Desalniettemin ligt er nog steeds heel wat werk op de plank, zeker omdat Genk stiekem nog altijd ambitie koestert voor dit seizoen. Europees voetbal blijft een must, liefst via PO I, wat maakt dat de voormalig middenvelder van onder meer Ajax en Vitesse geen inloopperiode wordt gegund. Van den Brom nam één keer eerder ergens over toen de jaargang al op weg was, een halfjaartje na zijn ontslag bij Anderlecht in september 2014 bij AZ. Dat had net Marco van Basten, die na zeven speeldagen reeds drie keer had verloren, de laan uitgestuurd.
Niet helemaal dezelfde situatie dus, maar Van den Brom loodste AZ toch maar mooi nog naar de derde plaats. Uiteindelijk bleef hij vijf jaar en 216 matchen in dienst in Alkmaar, goed voor een clubrecord, waarin zijn team slechts eenmaal buiten de top vier finishte en twee bekerfinales bereikte – helaas zonder zege. Een mooie periode, waarin hij uiteraard af en toe tevens onder vuur lag maar vooral bewees niet per se over een korte houdbaarheidsdatum te beschikken. Of een jobhopper te zijn. Na amper één jaar bij ADO Den Haag, dat hij onverhoopt naar een Europees ticket leidde, forceerde Van den Brom in 2011 immers zijn weg naar oude liefde Vitesse. Ook daar beukte hij de weg naar Europa open, maar met eigenaar Merab Jordania boterde het niet. De Georgiër liet hem dus graag naar Anderlecht gaan.
UPS & DOWNS IN ANDERLECHT
Het grote publiek in België maakte acht jaar geleden zo kennis met Van den Brom, die in wat toen nog gewoon het Constant Vanden Stockstadion heette een kampioenenelftal erfde van Ariël Jacobs. In het begin imponeerde de Nederlander met de manier waarop hij het sterrenensemble, met onder andere Lucas Biglia, Dieumerci Mbokani, Milan Jovanovic en Cheikhou Kouyaté, liet voetballen. Van den Brom won ook meteen de Supercup, plaatste zich voor de Champions League en deed het daarin niet slecht. Mbokani won de Gouden Schoen en uiteindelijk wist Anderlecht op de slotspeeldag van de PO's tegen eerste achtervolger Zulte Waregem haar titel te verlengen. Na nieuwjaar waren zowel de resultaten als het niveau echter minder en klonk er alsmaar meer kritiek, zowel van de media als de eigen fans.
Het bleek iets waar de voorheen nog zo charmante en sympathieke trainer maar moeilijk mee overweg kon, met als gevolg dat hij zelf steeds bitsiger en cynischer uit de hoek kwam. Ook binnen Paars-Wit zorgde hij, bijvoorbeeld met de aanstelling van mental coach John Troost, voor de nodige ergernis. Zelfs in de kleedkamer, waar bij de start nog lovende woorden luidden over zijn aanpak, ging de sfeer in een neerwaartse spiraal. Anderlecht won wel opnieuw de Supercup, maar in de CL pakte het slechts één puntje. Mbokani en Biglia waren weg, hun vervangers Aleksandar Mitrovic en Youri Tielemans nog jong en de rest van de transfers grotendeels mislukt. Opnieuw ging het na de winterstop van kwaad naar erger, tot vlak voor de play-offs onder druk van de supporters het vonnis viel voor Van den Brom.
GESCHIKTE COACH VOOR GENK?
Dat zijn schijnbaar uitgeblutst elftal onder assistent Besnik Hasi een miraculeuze comeback maakte en zo alsnog voor een derde keer op rij kampioen werd, doet de perceptie voor de Nederlander natuurlijk geen deugd. Zelf had hij toen trouwens nooit gedacht dat het zo snel zou kunnen lopen: laat het een les zijn voor Clement bij Club Brugge. Genk kan het momenteel evenwel worst wezen of Van den Brom zijn magie na een jaar al dan niet uitgewerkt is, wat behalve bij AZ zowat overal het geval lijkt te zijn – ook in zekere zin nu bij Utrecht, dat naar verluidt niet rouwig is om te cashen op de coach. De focus in de Luminus Arena ligt vooral op de korte termijn, iets waarvoor de vroegere rivaal op basis van zijn parcours wel degelijk geschikt oogt. Net als Thorup kan hij in geen tijd een groep naar zijn hand zetten.
Het voetbal dat hij predikt, met aandacht voor de flanken, een stevige spits als kapstok – destijds Mbokani, nu allicht dus Paul Onuachu – en in de mate van het mogelijke een verzorgde opbouw van achteruit, past eveneens bij de stijl van het huis. Al schrikt Van den Brom er, ondanks zijn Nederlandse school, niet voor terug om het indien nodig pragmatischer aan te pakken. Desalniettemin lijkt hij niet de aangewezen persoon om de defensieve stabiliteit, toch een van de voornaamste werkpunten, op pte krikken. In de Eredivisie slikten zijn teams telkens een hoop doelpunten, in Anderlecht was de balans iets beter maar schommelde het gemiddelde nog steeds rond één stuk per match. Daar zouden ze in Genk, dat na 11 speeldagen reeds 15 treffers incasseerde, tegenwoordig echter al tevreden mee zijn.
DROOM OF DOMPER VOOR DESSERS?
Qua offensieve visie lijkt Van den Brom, die daarom niet per se beantwoordt aan het clichébeeld van Nederlandse trainer die alleen maar aan aanvallen denkt – gemiddeld scoren zijn teams ongeveer twee keer per wedstrijd, net als Genk vandaag –, dan weer wel een prima match met de Limburgers. Net zoals bij zijn recente voorgangers, wordt het vooral de vraag of hij met één of twee spitsen zal spelen. In principe verkiest Van den Brom een 4-3-3 formatie met één sterk speerpunt, een rol die uiteraard op het lijf van Onuachu is geschreven. Al opteerde hij in Anderlecht af en toe ook voor twee aanvallers, zoals Mitrovic en Gohi Bi Cyriac of zelfs Mbokani en Tom De Sutter. Cyriel Dessers hoeft de hoop om een koningskoppel te vormen met zijn halve Nigeriaanse landgenoot dus nog niet meteen op te geven.
Al stond de toekomstige coach wel toe dat hij van Utrecht naar Heracles verhuisde, waar Dessers zich vervolgens tot topschutter in de Eredivisie kroonde. Afwachten dus hoe die samenwerking verloopt. In het algemeen valt de keuze van Genk voor Van den Brom, zeker op korte termijn, evenwel absoluut te verantwoorden. Toch zou het ons niet verbazen mocht het na verloop van tijd eindigen in een soort van Been-scenario, mede door zijn kleine kantjes die bovenkomen wanneer het minder gaat. Met niet enkel nukkige interviews, maar geregeld ook felle uitbarstingen richting de arbitrage – iets waar voorzitter Peter Croonen nog maar net voor op de vingers werd getikt. Hij en De Condé zouden er momenteel allicht toch voor tekenen, want dat betekent dan tevens dat eerst diezelfde pieken worden bereikt.
REVANCHE OP ANDERLECHT
In de Luminus Arena willen ze graag af van hun reputatie als duiventil voor trainers. Of dat met Van den Brom zal lukken, valt te betwijfelen. In die zin kan hij zelfs een miscast zijn. Toch ligt de prioriteit nu op het verderzetten van de opmars in het klassement, want de inkomsten uit Champions of zelfs Europa League zijn meer dan welkom in deze bijzondere tijden. Tot nieuwjaar oogt het programma alvast gunstig, met na STVV slechts twee tegenstanders uit de top acht – Antwerp en Anderlecht – in zeven duels. Wie weet gaat Van den Brom dan wel als leider met Genk de winterstop in. In het Lotto Park zouden er velen in dat geval grote ogen trekken, al is zijn toenmalige directie intussen natuurlijk volledig uit beeld verdwenen. Wanneer hij er op 11 december terugkeert, zullen bovendien helaas ook de fans die hem uitspuwden vermoedelijk nog niet aanwezig zijn. In de agenda van de Nederlander maakt het allemaal niet uit. Daar staat de datum ongetwijfeld nu reeds vet omcirkeld.
