De fans van RSC Anderlecht hebben er genoeg van. De bodem is bereikt en zij trokken na de partij tegen Antwerp naar de hoofdingang om hun ongenoegen kenbaar te maken. De bom barstte na ruim jaren van wanbeleid, met als dieptepunt de gebeurtenissen bij Standard...
Even terug naar vorige week: Nog voor het einde van de partij floten de fans de spelers zwaar uit, riepen ze ‘Shame on you’ en dat werd enkel erger na het fluitsignaal. Dieumerci Mbokani kreeg nog even applaus, maar nadien brak het los. Fans die onderling aan het vechten sloegen, stewards die een tiental fans moest tegenhouden anders waren ze de spelers gaan aanvallen, fluitconcerten, ‘Shame on you’… De spelers durfden zelfs niet dicht bij hun eigen aanhang te komen. Na de partij gingen ze naar de hoofdingang en werd er ‘Coucke buiten’ geroepen en werd de sfeer even grimmig. Het is geen toeval en we vrezen dat het na gisterenavond nog niet over is. Elke nederlaag is een potentieel gevaar voor een nieuwe uitbarsting.
Vorig seizoen -en zelfs de jaren voordien waren er bij veel fans grote bedenkingen bij het toenmalige beleid- is het allemaal begonnen. Herman Van Holsbeeck werd ook richting ontslag geroepen, nadat hij de club in de handen van Mogi Bayat had gegeven. De fans waren het beu en het draaide voor geen meter, Anderlecht was al jaren Anderlecht niet meer. De wrevel begon groter en groter te worden na het knalseizoen onder René Weiler, qua resultaat dan. Een jaar resultaatvoetbal kon, maar geen tweede jaar. RSCA moest RSCA blijven, voor de fans meer dan een club.
De overname door Coucke zorgde voor hoop. De harde kern, BCS, geloofde in het project en er was sfeer en er werden 19.000 abonnementen verkocht. Het seizoen begon goed, maar het ging nadien van kwaad naar erger. De kreten ‘Wij willen voetbal zien’ en ‘Shame on you’ kwamen al meermaals boven. Na de nederlaag tegen Club Brugge, de eerste in 21 jaar, is er iets geknakt bij de harde kern. Michael Verschueren zal een gesprek aangaan met de harde kern (BCS), zij maken geen deel uit van de Fan Board.
De harde kern van Anderlecht heeft lang gewacht, maar genoeg is genoeg voor hen. Zij bepalen vooral de sfeer in het stadion en zij kunnen wel eens voor drie grimmige thuismatchen zorgen. De ‘Wij willen voetbal zien’, zijn kreten die in de jaren 1997 en 1998 meermaals klonken. Het was ook deze groep die helemaal tegen de komst van Steven Defour was. Zij behoren nog tot de oude garde, zij die voor een meer Engelse sfeer zorgen, en ze zijn niet meteen de grootste voorstander van de ‘nieuwe generatie’ die het meer heeft voor de Ultra-sfeer.
De harde kern stond vroeger vaker op de barricades, maar in die periode wist Mister Michel samen met Pär Zetterberg hen te sussen. Anderlecht mist nu een speler als de Zweed, die zeer veel invloed had op de aanhang. Marc Coucke, Frank Arnesen, Michael Verschueren en best ook Pär Zetterberg – hij weet als geen ander dergelijke situaties aan te pakken met deze groep fans – moeten aan tafel gaan zitten met de harde kern. Dat zal maandag gebeuren.
Naast de sportieve moeilijkheden kan de club rebellerende fans missen als kiespijn. Een goed gesprek kan veel oplossen. De roep ‘Coucke buiten’ van vorige week was geen vraag naar een echt ontslag, maar eerder een drukmiddel: ‘Dit is het einde, verder naar beneden mag niet’, luidt de onderliggende boodschap. Ze weten wat te doen de komende mercato. Anderlecht is na zijn derde opeenvolgende titel in 2014 in slaap gevallen, de reus moet wakker worden.
Claudio Reulens
