Voor de komst van Romelu Lukaku was West Bromwich Albion een 'normale' voetbalclub uit Engeland. De formatie behoorde structureel tot de beste dertig teams in het Engelse betaald voetbal, wat soms resulteerde in een seizoen in de Premier League en soms in de Championship. Vorig seizoen eindigde WBA met de ervaren Roy Hodgson aan het roer op een opmerkelijke tiende plaats. Dit seizoen zou Steve Clarke hebben gestreden tegen de degradatie, maar toen verhuurde Chelsea Lukaku aan WBA en bestormden
The Baggies de top van de Premier League.
Clarke voetbalde in zijn professionele loopbaan voor Saint Mirren en Chelsea en verdween in 1998 uit de publiciteit. In 1999 keerde hij kort terug in de schijnwerpers als interim-trainer bij Newcastle United. Na 1999 ging hij aan de slag bij de jeugdteams van Chelsea en als assistent-trainer bij Chelsea, West Ham United en Liverpool. In 2012 belde WBA hem op met de vraag of hij trainer wilde worden, als opvolger van Hodgson die aan de slag ging als bondscoach van Engeland.
Clarke heeft niet met de minste trainers samengewerkt, zoals José Mourinho, maar kan niet als een uitzonderlijke trainer worden bestempeld. Niet alleen mist hij de ervaring als hoofdcoach, ook was hij in de afgelopen veertien jaar doorgaans 'de tweede man', want hij hoefde geen verantwoordelijkheid te dragen voor de resultaten van zijn clubs. Hij werd door de hoofdcoach altijd in de luwte gehouden en hoefde niet om te gaan met enorme druk, de dagelijkse persberichten en hij miste de eindverantwoordelijkheid voor de uitslagen. Onder leiding van Clarke zou WBA daarom geen hoge ogen gooien, tenminste dat was mijn verwachting bij zijn aanstelling in de zomerstop. Hij zou nooit Hodgson kunnen overtreffen.
Ondanks de huidige resultaten van WBA (stabiel in de subtop), blijf ik van mening dat Clarke WBA niet naar die subtop heeft gebracht. In mijn ogen was de gehuurde Lukaku de ontbrekende schakel in het WBA-radarwerk. Sinds de komst van Lukaku heeft WBA een sterk, snel en atletisch aanspeelpunt in de spits. Lukaku is gedreven om het ongelijk van Chelsea te laten zien, kan makkelijk scoren en weet op het juiste moment een assist te geven.
De loopbaan van Lukaku leek in het slop te raken na de
transfer van
Anderlecht naar Chelsea. Bij de Belgische club kwam hij volledig tot zijn recht. De ploeggenoten, de fans en zelfs de tegenstanders hadden respect en waardering voor de jeugdige talenten van Lukaku. Bij Chelsea werd hij één van de vele spelers. Fernando Torres en Didier Drogba waren doorgaans de twee aanvallende pionnen bij Chelsea in het seizoen 2011/2012. En wanneer één van hen ontbrak –en Drogba ontbrak zelden- dan schoof trainer Roberto Di Matteo een andere aanvaller naar voren. Lukaku moest plaatsnemen op de tribune of de bank.
In de zomerstop heeft WBA al zijn contacten aangesproken om Lukaku voor één jaar naar The Hawthorns te halen. Ongetwijfeld zal trainer Clarke, als ex-Chelsea assistent-trainer, een rol hebben gespeeld in de transfer. Maar de goede resultaten van WBA zijn nauwelijks toe te schrijven aan Clarke. Wat hij goed heeft gedaan is Lukaku geleidelijk brengen, hem laten kennismaken met de wedstrijden in de Premier League. Geleidelijk kreeg de spits meer speeltijd, raakten zijn medespelers aan hem gewend en werd hij belangrijk voor het team. Lukaku groeide in zijn spel en WBA voetbalde steeds beter. De Belg en WBA zijn een dodelijke combinatie geworden. Nu is het te hopen dat Lukaku bij WBA het seizoen mag afmaken. In het belang van Lukaku, WBA en wellicht Chelsea.
