Bjorn Meijer of Maxim De Cuyper? Antonio Nusa of Ferran Jutglà? Michal Skoras of Andreas Skov Olsen? En vooral: Nordin Jackers of Simon Mignolet? Nu iedereen stilaan inzetbaar is worden de plekjes bij Club Brugge ineens bijzonder duur. Zelf maakt Nicky Hayen zich weinig zorgen om wat hij zelf "een luxeprobleem" noemt. Voor zijn volgende examen in Firenze dringt zich tussen de palen echter een verscheurende keuze op. Om nog te zwijgen over wat nadien nog volgt.
"Liever dit dan te weinig opties", aldus de T1 ad interim, die beseft dat het zijn taak is om telkens de juiste knopen door te hakken. Never change a winning team blijkt alvast niet aan hem besteed: om het drukke schema te managen roteert Hayen er ondanks de goede resultaten op los. Bij doelmannen, die sowieso minder last hebben van de snelle opeenvolging van matchen, ligt dat weliswaar gevoeliger. Al is een beurtrol onder de lat bij heel wat ploegen die op meerdere fronten actief zijn geen uitzondering.
Mignolet onmisbaar (?)
Wie weert viert Mignolet tegen Fiorentina dus wel zijn comeback. Na een paar weken afwezigheid met een hamstringblessure maakte hij zondag in Genk voor het eerst weer deel uit van de selectie. Behalve een korte opwarmsessie na een botsing tussen Jackers en Tolu Arokodare bleef hij er wel aan de bank gekluisterd. Nochtans gingen de meeste waarnemers ervanuit dat het nummer één zijn plaats meteen zou opeisen van zodra hij volledig hersteld was. Dat bleek in de Cegeka Arena vooralsnog niet het geval.
Om alle risico's te schuwen en vooral niks te forceren? Zijn comeback werd veel eerder verwacht, maar dankzij Jackers zijn prima prestaties kon Mignolet rustig de tijd nemen om eens volledig te revalideren. Dat was dringend nodig, want de voorbije jaren kampte hij geregeld met allerlei kwaaltjes. Toch bleef het sluitstuk in Wetkapelle steevast de marathonman bij uitstek. Hoewel hij op weg was om opnieuw zowat alles te spelen leek Mignolet ook dit seizoen vaak evenwel niet helemaal voluit te kunnen gaan.
Vergeleken met de voorgaande campagnes pakte de ex-Gouden Schoen niet alleen minder punten, af en toe liet hij zelfs houdbare ballen binnen. Mignolet was uiteraard niet de enige die onder Ronny Deila zijn bewind minder scherp acteerde, maar onder meer uit zijn uittrappen bleek dat er misschien meer aan de hand was. Had de 36-jarige doelman plots ingeboet aan kracht en explosiviteit? Of speelde een blessure hem stiekem toen reeds parten? Hoe dan ook was zijn plaats afstaan blijkbaar nooit een optie.
Een verkeerde inschatting, want het alternatief blijkt een pak beter dan gedacht. Net als bij Hayen was er de nodige scepsis rond de komst van Jackers. Niet in het minst bij de fans, wiens harten hij inmiddels echter eveneens al heeft veroverd. Vermits zijn carrière op 26-jarige leeftijd in een neerwaartse spiraal zat paste zijn voorafgaand parcours niet bij de huidige standaarden in Jan Breydel, waar hij de blessure van Josef Bursik moest opvangen. Jackers leek louter een goedkope, Belgische doublure voor Mignolet.
Jackers maakt indruk
Wie vooraf had gezegd dat hij de eerste zes matchen van de play-offs zou missen had de Brugse kansen zéker begraven, maar met Jackers als ultieme revelatie heeft Blauw-Zwart zich zowaar in het titeldebat gemengd. Zijn aandeel in dat succes mag alleszins niet worden onderschat. Alleen sluipschutters Kévin Denkey, Anders Dreyer en Cameron Puertas wisten Jackers, die blaakt van het vertrouwen, te grazen te nemen. Zonder wereldsaves te verrichten pakte hij onderweg ook uit met enkele cruciale reddingen.
Jackers blijkt dus geen verzwakking, integendeel: in balbezit biedt hij zelfs een meerwaarde. Denk maar aan zijn pre-assist op Skoras thuis tegen Genk, een doelpunt dat met Mignolet onder de lat allicht niet was gelukt. Ook zijn lange ballen richting Hans Vanaken en Igor Thiago bereiken veel vlotter hun doel, een handig wapen om vlug de overkant te bereiken. In de opbouw is Jackers dan weer comfortabeler aan de bal dan Mignolet, zo getuigen zijn strakke en soms riskante inspeelpasses op Raphael Onyedika.
Op die manier vormt de doelman een belangrijk onderdeel van de verticale speelstijl met veel diepgang die Hayen nastreeft. Ten opzichte van Mignolet treuzelt Jackers ook minder lang om het spel op gang te brengen of tegenaanvallen in de omschakeling te lanceren, wat eveneens beter past bij die directe aanpak. Wie weet zit het verschil dus vooral in de tactische instructies vanaf de zijlijn, maar sowieso lijkt Mignolet tegenwoordig net iets minder geschikt om die opdrachten tot een goed einde te brengen.
Puur op sportieve basis zijn er dus weinig redenen waarom Jackers weer zou moeten wijken. Dat wordt zelfs gestaafd door de statistieken: zijn reddingspercentage is heel wat beter dan dat van Mignolet dit seizoen. Met zijn glansprestaties tegen Genk zette de back-up nog eens extra in de verf dat hij mogelijk niet enkel als een waardige vervanger, maar als een volwaardige concurrent moet worden beschouwd. Als onvoorziene held in de recente opmars overtreft Jackers net als Hayen de stoutste verwachtingen.
Dilemma voor Hayen
Alleen al vanuit een bepaald sentiment zou hij hem dus kunnen laten staan, al heeft de coach ook met Mignolet een band die verder gaat dan hun Limburgse afkomst. Beiden speelden ooit samen bij STVV. Bovendien hielp hij hem om de kleedkamer snel naar zijn hand te zetten. Daar blijft het zwaargewicht een van de uitgesproken leidersfiguren. Ook toen hij zelf niet inzetbaar was gaf Mignolet tot vlak voor de wedstrijden nog peptalks aan zijn ploegmakkers. Hem zomaar passeren is dan ook niet zo evident.
Laat staan wanneer Club zich plaatst voor de finale van de Conference League, een historisch moment waar Mignolet ongetwijfeld deel van zou willen uitmaken. In het verleden liet hij geen enkele kans om te spelen onbenut – een van de redenen waarom Senne Lammens vertrok. Misschien zal ook Jackers daarom vragen om zijn optie niet te lichten. Hem nu louter omwille van diens status en verdiensten terug op kant schuiven voor Mignolet zou de huurling alarmeren over de oneerlijke concurrentiestrijd.
Tenzij hij gelooft in Bursik moet Rigaux dan op zoek naar een nieuwe reservekeeper om hem het vuur aan de schenen te leggen. Of kan de nuchtere en bescheiden Jackers, die kalm blijft bij alle aandacht rond zijn persoon, toch leven met een rol als nummer twee? Mignolet ligt nog vast tot medio 2026 in Westkapelle, waar hij nadien mogelijk een andere functie opneemt. Als ervaren voorbeeldprof zou hij er zich dus eveneens mee kunnen verzoenen mocht Hayen voorlopig de voorkeur geven aan Jackers.
Diens kantoor binnenstormen, zoals Ruud Vormer dat eens deed bij Philippe Clement, zien we alvast geen van beiden doen. Mignolet is verstandig genoeg om te begrijpen dat de defensieve stabiliteit en flow van de afgelopen weken een keeperskwestie kunnen missen als kiespijn. Ook komt hij zelf goed overeen met Jackers: het duo behoort tot een kaartclubje met tevens Vanaken en Maxim De Cuyper. "We hebben veel respect voor elkaar en ik heb al veel van Simon opgestoken", vertelde Jackers recent.
Jackers vs. Mignolet
Terwijl zijn vervanger in topvorm verkeert ontbreekt het Mignolet midden in money time bovendien aan ritme. Sinds hij ruim twee maand geleden uitviel kwam Mignolet nauwelijks tien minuutjes in actie, waarbij hij meteen herviel. Het helse tempo waarin de topduels mekaar nu opvolgen lijkt dan niet echt ideaal om terug te keren. Een salomonsoordeel kan soelaas bieden. Mignolet in Europa, Jackers in de competitie bijvoorbeeld? Daags voor de match wou Hayen niet reageren op de speculaties in de pers.
Wel liet hij weten dat hij de knoop al had doorgehakt, rekening houdend met "bepaalde informatie". Indien ervaring in Europa een van die parameters vormt is Mignolet ondanks Jackers zijn dubbele clean sheet tegen PAOK alleszins in het voordeel. Zowel in Europa als in eigen land gaat het nu écht om de knikkers. Mignolet bewees al ruimschoots dat hij bestand is tegen die omstandigheden, die nog steeds vrij nieuw zijn voor Jackers. Samen met de stress nemen ook de verwachtingen overigens alsmaar toe.
Zeker nu Jackers, gewild of niet, de hete adem van Mignolet opnieuw in zijn nek voelt. Bij een eventuele misstap zal er overal kritiek worden geuit en druk worden uitgeoefend om de levende legende terug tussen de palen te zetten. Net zoals dat in het omgekeerde scenario het geval zou zijn mocht Mignolet zelf direct in de fout gaan. Het is nu eenmaal eigen aan zogenaamde luxeproblemen: Hayen, zelf nog geen expert in dit soort materies, kan alleen maar duimen dat wie hij ook kiest feilloos keept.
Kijkt hij daarbij naar naam, faam en reputatie, of geven vooral de afgelopen weken de doorslag? Na de referentiematch tegen Anderlecht kreeg Vanaken – terecht – meteen zijn basisplaats terug, Skov Olsen blijft wellicht nog even supersub. Moet ook Mignolet, die natuurlijk niet als joker kan worden ingezet, geduld koesteren? De meeste kranten suggereren alvast dat Jackers donderdag het pleit wint, een idee dat volgens diverse polls op onze website ook het leeuwendeel van de Brugse achterban genegen lijkt.
Courtois & Ancelotti
Zij hopen dat Hayen geen twijfel of onrust zaait door de huidige dynamiek te verstoren. Hoewel het de logica zelve leek dat Jackers zou worden geslachtofferd eens Mignolet fit was kan de hiërarchie onder de lat dus wel ongewijzigd blijven. Tijdelijk althans, want vroeg of laat zal de grootverdiener sowieso weer zijn plek claimen als de onbetwiste nummer één in de pikorde. Misschien is het voor hem echter beter om de batterijen volledig op te laden en volgend seizoen weer met een propere lei aan te vatten.
Het is alleszins voorbarig om Mignolet al af te schrijven: twee jaar geleden bezorgde hij Club nog haast eigenhandig de titel, vorig seizoen loodste hij Blauw-Zwart naar de knock-outfase van de Champions League. Zijn kwaliteiten staan niet ter discussie, enig krediet is op zijn plaats. Ook volgens Hayen blijft het monument "een topkeeper". Het doet ons een beetje denken aan de huidige situatie van Thibaut Courtois, tot voor kort Mignolet zijn concurrent bij de Rode Duivels, en Andriy Lunin bij Real Madrid.
Ook zijn doublure profiteerde volop van onze landgenoot zijn afwezigheid om aanspraak te maken op een vaste basisstek, een wending die niemand had zien aankomen. Of hoe Hayen ineens iets gemeen heeft met dan Carlo Ancelotti. Fair is het niet, maar in Firenze – en nadien al dan niet ook in de titelrace – zou hij wel eens terug Mignolet zijn kaart kunnen trekken. Aan het sprookje van Jackers dreigt zo toch nogal abrupt een einde te komen. Benieuwd of Hayen zich die keuze achteraf nog zal beklagen.
AD
