Aanpassen of net niet. Het is dé hamvraag in aanloop naar de kraker tegen Frankrijk, die zal beslissen of het EK van de Rode Duivels als een flop of succes zal worden beschouwd. Naar eigen zeggen heeft Domenico Tedesco al een idee in zijn hoofd, maar vermits de bondscoach naar verluidt zijn opstelling pas lastminute doorgeeft staat hij wie weet wel nog open voor suggesties. Hoe maken de Belgen een kans tegen dé gedoodverfde favoriet?
Anticiperen op de tegenstander is eerst en vooral eenvoudiger gezegd dan gedaan wanneer je nog niet weet hoe die het zal aanpakken. De immer standvastige Didier Deschamps zou tenslotte overwegen om zijn vertrouwde 4-3-3 nog eens in te ruilen voor een 4-4-2. Hoewel dat weinig met zijn respect voor de Rode Duivels te maken heeft een compliment volgens Tedesco, die voorbereid is op verschillende scenario's. "We hebben meer dan één plan. We moeten flexibel zijn en ons snel kunnen aanpassen."
Tedesco zoals Deschamps?
De vraag is of dat reeds van bij de aftrap zal gebeuren. Tedesco werd deels aangesteld omwille van zijn tactische flexibiliteit, maar stilaan lijkt de 4-3-3 ook bij hem toch heilig verklaard. Deschamps aftroeven mag dan wel niet zijn doelstelling zijn, indien hij werkelijk voor een ruit op het middenveld kiest dreigen de Belgen daar toch telkens een mannetje tekort te komen. Inspireert het Tedesco om eveneens af te stappen van zijn gebruikelijke veldbezetting? Aan opties alvast geen gebrek, zo beseft de bondscoach.
Om de voorspelde zet van Deschamps te counteren kan hij bijvoorbeeld zélf voor een ruit met Onana, Mangala, Tielemans en De Bruyne opteren. Doku hoeft dan niet eens het slachtoffer te worden, want hij kan diep in de punt rond Lukaku zwerven. Net zoals Trossard, Openda, Lukebakio of De Ketelaere – hoewel hij nog niet mocht spelen "fantastisch" volgens Tedesco – de spits meer steun kunnen bieden op zijn eiland. Nu zijn vizier niet op scherp staat kan Lukaku een bliksemafleider in zijn buurt gebruiken.
Onze voorkeur gaat dan uit naar een van de snelle jongens, te meer nu de Duivels zich gretig in hun rol als underdog nestelen. Niet dat er een zee aan ruimte zal liggen om naar hartenlust tegen te prikken. Frankrijk is een uitgekookt, cynisch en berekend elftal, dat vanuit de organisatie graag loert op foutjes van de tegenstander om vlug om te schakelen. Van zodra Kanté of Griezmann met de bal aan de haal gaat kunnen ze via hun spurtbommen voorin, Mbappé bij uitstek, razendsnel aan de overkant geraken.
Rode Duivels underdogs
Als we niet teveel willen afhangen van Casteels om de meubelen weer te redden zijn cadeaus zoals in de groepsfase, toen onze defensie bij snelle uitbraken na balverlies zoals verwacht kwetsbaar bleek in de rug, dus uit den boze. Ondanks de kwaliteiten van beide teams op de tegenaanval hoeft u zich straks weliswaar niet te verwachten aan een wedstrijd die tegen 200 per uur over en weer gaat. Samen met Nederland was Frankrijk in de groepsfase het enige land dat minder kilometers maalde dan de Belgen.
Met twee ploegen die beducht zijn voor mekaars wapens in de omschakeling lijkt intensiteit voor één keer dus niet de doorslag te zullen geven. Tedesco kreeg kritiek voor zijn beredeneerde aanpak in een op papier gemakkelijke groep, maar die reality check drukte ons wel nog eens met de neus op de feiten. Ondanks de hoge FIFA-ranking is België geen absoluut topland meer. Waarom dan naïef de bal willen opeisen? Laat de Fransen maar het initiatief nemen, wat toch niet bepaald hun geliefkoosde spel blijkt.
In de groepsfase hadden ze minder balbezit dan de Rode Duivels, scoren lukte dan weer enkel via een owngoal en penalty. Mits een verkeerde afloop zal achterover leunen Tedesco zijn populariteit bij de publieke opinie, die net meer drang naar voren verlangt, vast geen deugd doen. Wat het volk wil zal de Duitser echter worst wezen. Liever saai winnen dan met de borst vooruit in de val te lopen. Te meer omdat de pressing niet op punt blijkt te staan. Dan beter wat inzakken om Mbappé en co op te vangen.
Witsel versus Mbappé?
Verlost van de druk die de afgelopen weken nogal zwaar om dragen bleek voor Tedesco en zijn troepen kunnen ze natuurlijk ook gewoon vrank en vrij hun kans gaan. Toch lijkt de efficiëntie die toen ontbrak nu een must: met hun compact blok geven de Fransen bovenal bijzonder weinig weg. Op achterstand komen is daarom dodelijk, nog een reden om geduldig te wachten op een gaatje in plaats van risico's te nemen in een poging om iets te forceren. Wie weet metselt Tedesco de boel zelfs wel volledig dicht.
Bijvoorbeeld door te kiezen voor een ouderwetse vijfmansdefensie, met Theate als linksback. Centraal achterin zouden Vertonghen en Faes dan een trio kunnen vormen met Witsel, die in tegenstelling tot Meunier wél van de partij is in Düsseldorf en dus voor het eerst inzetbaar lijkt. Zeker indien Deschamps voor twee spitsen kiest geen overbodige luxe met geweldenaars zoals Thuram en Mbappé. Vooral hoe die laatste moet worden geneutraliseerd is het belangrijkste vraagstuk waar Tedesco zich over buigt.
Meunier kan dus niet helpen om zijn ex-ploegmaat af te stoppen, wat sowieso een collectieve opdracht wordt. Afhankelijk van zijn positie wordt Castagne of Faes – in de groepsfase zowaar een van de snelste Belgen – zijn voornaamste bewaker, al kunnen zij alle hulp gebruiken. Eventueel dus van Witsel, maar Tedesco kan zijn mosterd ook halen bij … Roberto Martinez. Zijn later verketterde voorganger teerde jarenlang op een geniale vondst tegen Brazilië, tot op heden onze laatste stunt op een groot toernooi.
Meesterzet van Martinez
In de kwartfinale van het WK in Qatar ruilde Martinez zijn tot dan geliefkoosde 3-4-3 in voor een 4-3-3. De opvallende taakverdeling van De Bruyne en Lukaku als valse negen en rechtsbuiten staat in ieders geheugen gegrift, maar ook de dubbele dekking op Neymar bleek een meesterzet. Om de stoomtrein op links met Marcelo – zoals Mbappé nu met Hernandez een gevaarlijke tandem vormt – af te remmen kreeg Meunier toen voortdurend de bijstand van Fellaini. Een rol die Onana op het lijf geschreven lijkt.
Op het middenveld vormde Fellaini een trio met Witsel en Chadli. Hoewel hij zich van de domme hield lijkt Mangala na zijn aanwezigheid op de persbabbel een certitude als dubbele buffer. Tielemans dreigt dan het kind van de rekening te worden, maar misschien is het aangewezen om met drie controlerende types te beginnen. Of heeft Tedesco hier een plaatsje veil voor Carrasco in de rol van Chadli, voor wie Martinez tevens een boontje had? Een ronde eerder kroonde hij zich tegen Japan tot held van de natie.
Met zijn snedige invalbeurt tegen Oekraïne heeft ook de al even veelzijdige Carrasco nu mogelijk een basisplaats verdiend. Als hij het recept van Martinez wil volgen en dus louter wat sleutelen aan zijn 4-3-3 hoeft Tedesco voorin, waar De Bruyne dan dichter bij Lukaku komt te staan en Doku op links Hazard zijn plaats inneemt, niks te veranderen. Aan de defensie, waar toen met Vertonghen ook een centrale verdediger dienst deed als linksachter, hoeven we in dat geval evenmin veel woorden vuil te maken.
Dilemma van Tedesco
De kans dat Tedesco de omgekeerde weg bewandelt, en dus switcht naar een trio achterin, lijkt gering. Wie weet schudt hij nog iets anders uit zijn hoge hoed, maar ongeacht de Franse formatie lijkt een 4-4-2 daarentegen toch het proberen waard. Mochten de Fransen alsnog aantreden in hun traditionele veldbezetting zijn het dan zelfs onze middenvelders die een overtal kunnen creëren. Met uiteraard De Bruyne, die we in de vorige matchen net lager wilden zien, als meest vooruitgeschoven pion in de ruit.
Hij kan zo vaker infiltreren in de zestien. Dat er een aanvaller wordt opgeofferd betekent daar niet per se een minder hoge bezettingsgraad. Integendeel: met al dat volk in het centrum is er allicht net meer aansluiting rond Lukaku. Misschien maant het Doku ook aan tot meer diepgang zonder bal. Door een extra verdediger in het elftal te droppen dreigt hij Lukaku nog meer te isoleren of elders aan kwaliteit in te boeten, maar met een verstevigd middenveld kan Tedesco zo meerdere vliegen in één klap slaan.
Net zoals Martinez dat destijds op een weliswaar andere wijze deed dus. Vanuit het Belgische kamp klinkt het stellig dat alles omgooien niet aan de orde is, maar Tedesco laat duidelijk niet in zijn kaarten kijken. Krijgen we straks dus voor het eerst een combinatie van Mangala, Onana, Tielemans én De Bruyne te zien? De aanvoerder gelooft alvast in een stunt. Met de 2-0 zette hij de Rode Duivels in 2018 op rozen tegen Brazilië, dat behalve 57 procent balbezit ook wel het merendeel van de kansen opeiste.
Net zoals Casteels dat nu moet doen stond Courtois evenwel pal, terwijl de Belgen zelf uitblonken in efficiëntie. Frankrijk heeft minder aanvalsdrift, maar dat scenario moet zich in Düsseldorf herhalen. In dat opzicht doet het systeem er ondanks alle speculatie weinig toe. Om revanche te nemen voor wat volgde na Brazilië wordt het vooral kwestie om bij de les te blijven en alle taken perfect uit te voeren. Toch mag Tedesco zijn strepen eens verdienen. Martinez weet hoeveel krediet het hem zou opleveren.
AD
