Het zijn enorm woelige weken geweest voor Herman Brusselmans. De schrijver/columnist liet zich stevig gaan in een column bij Humo en kreeg zowat heel Israël over zich heen. Brusselmans schetste nu een onthutsend beeld.
Schreeuw om gerechtigheid
Kleine opfrissing: een paar weken geleden wou Brusselmans het lot van de Palestijnen aanklagen in zijn opiniestuk bij Humo. Daarbij gebruikte hij wel heel forse woorden.
Zo klonk het letterlijk: "Ik zie een beeld van een huilend en schreeuwend Palestijns jongetje dat helemaal buiten zinnen om z'n onder het puin liggende moeder roept, en ik beeld me in dat dat jongetje m'n eigen zoontje Roman is, en de moeder m'n eigen vriendin Lena, en ik word zo woedend dat ik iedere Jood die ik tegenkom een puntig mes los door de keel wil rammen."
Israël staat op achterste poten
Woorden die in het verkeerde keelgat schoten bij heel wat Israël-gezinden. Er volgden een paar strafklachten, Brusselmans kreeg een pak bedreigingen en Humo zou de column finaal verwijderen.
Ondertussen stapte met Arnon Grunberg een mede-columnist op maar Brusselmans zelf... blijft actief bij Humo. In zijn meest recente column klonk het wel heel zwartgallig bij de grofgebekte analist.
"Het is voorbij"
"Roepen doe ik niet meer, m’n wanhoop uitschreeuwen is voorbije tijd, van dorre verwoeste oorden betere plaatsen maken is geen taak meer voor mij. Ik hou op, voor de zoveelste keer, met de werkelijkheid bij elkaar te fantaseren, en met naïef te veronderstellen dat een schrijver enig verschil kan maken". Of de storm daarmee echt gaat liggen is onzeker, gezien de paar klachten die nog steeds lopen tegen Brusselmans.
