De voorbije jaren bleek de linksachter een probleempositie bij de Rode Duivels. Dezer dagen lijkt Maxim De Cuyper af te stevenen op een basisplaats nadat het eerder behelpen was met Arthur Theate en Olivier Deman. Daarvoor zette Roberto Martinez veelal een winger als linkervleugelback, terwijl Marc Wilmots het met Jan Vertonghen deed.
In die periode leek Jordan Lukaku de toekomst op de linksachter te zullen worden. De jongere broer van Romelu verzamelde tussen 2015 en 2017 acht caps, maar de voorbije jaren belandde zijn carrière in het slot. Tegenwoordig speelt hij op zijn 30ste in de Turkse tweede klasse bij Adanaspor.
Knieblessures nekten Jordan Lukaku
In een interview met So Foot komt de jongste Lukaku terug op de oorzaken voor de steile neergang van zijn carrière de voorbije jaren. Hij wijst naar de knieblessures die hem tijdens zijn periode bij Lazio begonnen te teisteren. Hij moest aan beide knieën geopereerd worden en haalde daarna eigenlijk nooit meer zijn beste niveau.
Die blessures kostten hem ook enkele fraaie transfers. "Na mijn eerste seizoen bij Lazio nam Monaco contact op met Romelu omdat ze mij wilden halen. Ze boden 30 miljoen euro, vijf dagen voor het einde van de wintermercato, maar de sportief directeur van Lazio weigerde. Ik was geënerveerd, maar ik had voor vier jaar getekend en kon dus weinig eisen", blijkt hij terug.
Gemiste transfers naar Monaco en Newcastle
In de winter van 2019 ging een transfer naar Newcastle dan weer in rook op. "Newcastle wou 21 miljoen betalen. Maar vlak voor mijn medische keuring in Engeland herviel ik tegen Napoli in mijn knieblessure. Ik wist dat ik niet zou slagen, maar ik ben toch gegaan om Lazio te tonen dat het niet voorbij was voor mij. Benitez wou me graag en ik ging zelfs op de foto, maar nogmaals hielden blessures me tegen."
Uiteindelijk zou Lukaku na die blessure helemaal uit beeld verdwijnen bij Lazio. Er volgden uitleenbeurten aan Antwerp (2020-21) en de Italiaanse tweedeklasser Vicenza (begin 2022). In de zomer van 2022 trok hij dan maar transfervrij naar Ponferradina in de Spaanse tweede klasse, maar daar hield hij het slechts een halfjaar vol. Daarna zat hij zes maanden zonder club alvorens in Turkije te belanden.
