Felice Mazzu is een goede trainer, dat bewees hij al voldoende in de Jupiler Pro League, maar de mayonaise pakte nog niet bij RSC Anderlecht. Zijn systeem kwam al onder vuur te liggen. Is er een oplossing in de maak?
De 3-5-2 is momenteel nog geen groot succes geweest. Anderlecht ontbreekt een tweede spits die echt kan overtuigen en sommige flankaanvallers moeten toch te fel verdedigen. Francis Amuzu liet al vallen dat zijn beste positie is als flankaanvaller in een 4-3-3. Wat als Mazzu deze opstelling uitprobeert? De spelers heeft hij er alvast voor.
ZEER STERKE DEFENSIE
Hendrik Van Crombrugge is uiteraard de nummer één in doel. Hij haalt ondanks het moeilijke seizoen een goed niveau. Achteraan heeft Mazzu ook genoeg weelde. Michael Murillo is op rechts de eerste keuze, met Noah Sadiki als back-up. Zeno Debast is de rechter centrale verdediger en naast hem heeft Mazzu nog meer weelde. Wesley Hoedt, die zich veel beter voelt in een viermansdefensie, zou daar een goede optie zijn. Maar Jan Vertonghen kan daar ook uit de voeten. Hij kan echter ook als linksachter spelen en tegen Charleroi liet hij zien dat hij in België zich nog wel weet te redden tegen wendbaardere spelers.
Moussa N’Diaye, overgenomen van FC Barcelona B, is ook een optie als linksachter. Hannes Delcroix is ook nog een speler die centraal een optie is, net zoals Killian Sardella. Achteraan zijn er dus méér dan genoeg opties voor dit systeem. Daar is er méér dan genoeg kwaliteit bij Anderlecht.
AMUZU EN DURANVILLE OP BESTE POSITIE
Centraal op het middenveld ook. Op de 6 zijn er Marco Kana en Amadou Diawara. We haalden al aan dat Mazzu eindelijk eens gaat moeten kiezen op de 6. Naast hen zijn er met Kristian Arnstad en Majeed Ashimeru twee kandidaten, en volgende maand mogelijk ook met Adrien Trebel. Die komt toch beter als 8 tot zijn recht. De aanvallende pion in deze driehoek op het middenveld is ofwel Yari Verschaeren, ofwel Lior Refaelov. Anouar Ait El Hadj is optie nummer drie. Anderlecht heeft ook een aantal flankaanvallers in de kern die beter tot hun recht komen in een 4-3-3 dan in een 3-5-2. Francis Amuzu, Julien Duranville en Nilson Angulo zouden baat hebben bij dergeliijk systeem. Verschaeren kan zelfs via de linkerzijde in dit systeem uit de voeten. Abdulrazak Ishaq speelde in het verleden ook als flankaanvaller, maar hij heeft dan misschien weer niet die dribbel in huis. Hij zou moeten zoeken naar een positie in dit systeem.
In de spits is Fabio Silva uiteraard de nummer één. Mario Stroeykens, Sebastiano Esposito en Benito Raman zijn de concurrenten. Al lijken vooral Esposito en Raman de grote slachtoffers te worden van een 4-3-3, want zij missen toch body om als enige centrumspits te fungeren. Esposito speelde ook wel eens als linkerwinger bij FC Basel, maar hij mist die explosiviteit voor die positie. Raman zou er met zijn snelheid misschien wel nog potten kunnen breken.
Conclusie: Felice Mazzu heeft kwalitatief niet de beste kern, maar er zijn wel degelijk opties om een Plan B te bekenken als Plan A niet lukt. Zien we de komende weken of maanden een ander systeem bij de Brusselaars of kan Mazzu die 3-5-2 eindelijk laten renderen? Jan Vertonghen was alvast duidelijk: “Het huidige systeem moeten wij met deze groep zeker aankunnen en het is een systeem waar wij als spelersgroep ook achter staan.”
