Op speeldag twaalf vieren er maar liefst tien rode kaart in de
Jupiler Pro League. Sinds de competitie werd herleid naar zestien ploegen was dit een nieuw record. Hugo Broos en Robert Waseige gaven hun mening over de invloed van de trainer op de agressie van de spelers in
Gazet van Antwerpen.
Met Guy Luzon heeft Standard een erg passionele trainer in huis gehaald. De man krijgt dan ook regelmatig kritiek omdat hij te hard opgaat in het spel. "Elke trainer heeft zijn eigen stijl, maar het klopt dat Luzon nogal hevig te keer gaat", begint Waseige zijn verhaal. Beide heren kunnen geen uitgesproken mening geven of het al dan niet goed is om zoveel emotie te tonen naast het veld.
Passie is ook goed, maar werkt daarom niet steeds, zo blijkt. "Een van de grootste trainers aller tijden was Ernst Happel en hij verroerde geen vin op de bank. Zo kan het dus ook. Maar begrijp me niet verkeerd, ik snap Luzon. Men zegt wel eens dat alle foute beslissingen van de scheidsrechters na het seizoen in evenwicht zijn, maar doorgaans is dat prietpraat. Want er zijn altijd teams die meer benadeeld werden dan andere. Ik kan dus best begrijpen dat hij het op zijn heupen krijgt van de scheidsrechters", gaat de gewezen bondscoach verder.
"Ik heb er niets op tegen dat trainers langs de lijn helemaal mee opgaan in het spel. Maar passionele coaching kan twee gevolgen hebben: positieve als je met die coaching spelers bij de les houdt of wakker schudt, negatief als de agressie daardoor aangewakkerd wordt bij de spelers. En dat gebeurt regelmatig. Wat me dit weekend opnieuw opviel is dat je spelers vaak domme dingen ziet doen. Ze gaan hard in duel, terwijl dat op dat moment en op die plaats echt voor niets nodig is", vult Broos hem aan.
