Faysel Kasmi heeft zichzelf in een lastig parket gebracht. De oud-speler van onder meer Lierse en Standard werd immers betrapt met een positieve drugs- en alcoholtest. Volgens Gazet van Antwerpen, dat woensdag met het nieuws naar buiten kwam, bestaat de kans zelfs dat zijn contract bij huidige werkgever KFCO Beerschot Wilrijk ontbonden zal worden.
Maar zover zijn we nog niet. De Antwerpse club laat immers weten dat het voorlopig een afwachtende houding aanneemt in dit vervelende bestuur. "KFCO Beerschot Wilrijk heeft vernomen dat middenvelder Faysel Kasmi een positieve drugstest zou afgelegd hebben. De club volgt de zaak op en wacht op officiele bevestiging. Indien nodig zal KFCO Beerschot Wilrijk de gepaste maatregelen nemen", klinkt het op de clubwebsite.
Ook Kasmi zelf heeft inmiddels gereageerd met een uitgebreid statement via zijn managementsbureau Atticus. De middenvelder laat weten dat hij zich 'gedragen heeft als een achterlijke idioot' en dat hij daar 'nu de prijs voor moet betalen'. Hij kruipt dus op eigen initiatief door het stof en hoopt dat deze schuldbekentenis hem een nieuwe kans zal opleveren. "Ik wil iedereen tonen dat ik terug de speler van vroeger kan worden, het liefst van al in mijn eigen Antwerpen, maar desnoods op gelijk welke andere plaats in de wereld."
Het volledige statement van Kasmi
Let’s face it. Ik heb me gedragen als een achterlijke idioot en ik betaal daar nu de prijs voor. Ik doe mijn verhaal in dit persbericht, ik hoop dat jullie er niet gewoon 1 of 2 zinnetjes uitpikken. Dit gaat tenslotte niet alleen over mijn carrière, het gaat over mijn leven.
Mijn carrière gaat eigenlijk al meer dan 2 jaar door ups en downs. In de zomer van 2017 kwam ik zo op een volledig dood spoor bij Lierse. Ik zoek geen verontschuldigingen, maar die situatie was toen niet louter mijn fout: ik had een gedwongen transfer geweigerd naar een Griekse tweedeklasser en werd daarvoor gestraft. Maar ook toen had ik al beter moeten weten en positiever reageren. Ik was niet professioneel bezig. Mijn nieuw managementkantoor deed me dat inzien: ook al kreeg ik zelfs geen trainingsplunje meer bij de reserven van Lierse, dan ging ik toch gewoon keihard trainen in de kleren van mijn vorige club, Standard Liège.
In plaats van me boos of vernederd te gedragen, probeerde ik het op een positieve manier op te lossen. Het kan belachelijk klinken, maar ik had zoiets nog nooit tevoren ingezien en niemand had het mij geleerd.
Zo geraakte ik terug in conditie en mijn managers vonden in januari 2018 een nieuwe club voor mij, Waterford FC, een Ierse eersteklasser. Tijdens die zes maanden in Ierland was ik de gelukkigste voetballer van de wereld. Geen luxe meer, geen franjes. Ik deelde een huis met drie andere jonge gasten van de eerste ploeg. Ik werd terug gelukkig op het veld, ik amuseerde me weer, ik groeide toe naar mij topniveau. Ik was weer bijna terug de voetballer die ik was toen Standard Liège mij kwam halen bij Lierse.
Toen kwam dat aanbod van Beerschot, een club op een paar straten van waar ik mijn jeugd doorbracht. Terug naar Antwerpen, terug voor een club met een grote naam. Dat kon ik niet laten liggen. Ik had in het begin moeite om mijn draai te vinden. In Ierland was ik ver weg van alles, dat was eenvoudiger. Maar sinds november voelde ik dat ik er helemaal klaar voor was, het was gewoon nog wachten op die ene kans om me te tonen. Ik zou mezelf voor het hoofd kunnen slaan dat ik mezelf nu die ene kans heb ontnomen.
Na de laatste match voor de winsterstop wordt er traditioneel altijd wel gefeest door de voetballers. Maar ik had beter moeten opletten: ik kwam terecht tussen de verkeerde mensen op het verkeerde moment en ik nam de verkeerde beslissing door een drankje aan te nemen waarvan ik had moeten weten dat ik het opzij had moeten schuiven. Maar ik verstop me niet achter excuses: ik heb het verkloot en niemand anders. Ik heb mijn familie, mijn club en mijn managers volledig in de steek gelaten door één heel erg idiote beslissing.
Ik hou nog steeds meer van voetbal dan gelijk wat in de wereld. Ik weet dat de publieke opinie mij nu gaat veroordelen en daar kan ik niets aan veranderen. Ik verontschuldig mij bij de fans, de club en ook – vooral – bij de jeugdspelers, aan wie ik nu een heel slecht voorbeeld heb getoond. Ik zou het liefst van al onder een steen kruipen uit schaamte, maar ik hoop ook dat jullie begrijpen dat ik ook maar een mens ben met gebreken en zwakheden zoals vele anderen. Ik wil echter iedereen tonen dat ik terug de speler van vroeger kan worden, het liefst van al in mijn eigen Antwerpen, maar desnoods op gelijk welke andere plaats in de wereld.
Greetz, Faysel
