De carrière van Michy Batshuayi zit in het slop. Na zijn supertransfer richting Chelsea in 2016 daalde de ster van Batsman gestaag en onophoudelijk. Nochtans is de Rode Duivel intrinsiek een aanvaller van Europese klasse maar de gemaakte sportieve keuzes doorheen zijn loopbaan hypothekeren een grootse carrière. Batshuayi voelt zich telkens in zijn sas bij een club waar hij geapprecieerd wordt én vertrouwen voelt, maar blijkbaar stelt hij vooral het financiële geldgewin voorop in zijn prioriteitenlijst. Het is een keuze zoals een ander, en die moet uiteraard gerespecteerd worden, maar het blijft toch doodzonde.
GEBROKEN IN VALENCIA
Nochtans was de start van Michy Batshuayi bij Chelsea FC érg veelbelovend, nadat hij voor 39 miljoen euro werd overgenomen bij Olympique de Marseille. De goedlachse spits nam vrede met een rol als back-up van aanvalsleider Diego Costa, en hij bewees te beschikken over een gezonde neus voor doelpunten. In de eerste 235 vergaarde speelminuten op Stamford Brigde wist Batshuayi alsnog vijf competitiedoelpunten te scoren, wat neerkwam op 1,4 goal per 90 minuten. Dat zijn statistieken waar Batsman vandaag alleen maar kan over dromen, en die frequentie haalde hij op clubniveau nooit meer. Bovendien had Batshuayi toen amper genoeg aan 17 doelkansen om tot die 5 doelpunten te komen, wat neerkomt op een efficiëntie van 29%. En ook die ratio zou Batshuayi nooit meer kunnen herhalen bij Chelsea én tevens bij zijn volgende clubs.
Op twee opflakkeringen na, op uitleenbasis bij Borussia Dortmund en Crystal Palace, lijkt de ooit zo zelfverzekerde goaltjesdief de laatste jaren echter een schim van zichzelf te zijn. Vorig seizoen zakte hij al zwaar door de mand in Valencia, waar hij amper één keer kon scoren in vijftien competitiematchen. Nochtans kreeg Batshuayi kansen genoeg om zijn doelpuntenaantal op te krikken, maar uit de vijftien vergaarde doelkansen kon hij amper één doelpuntje puren. Dat komt neer op een schamele omzetting naar doelpunten van amper 6%, en tijdens zijn carrière lag die frequentie nooit lager. De uitleenbeurt in Mestella werd dan ook vervroegd verbroken, wat op mentaal vlak ongetwijfeld een domper betekende voor Batshuayi.
Hij mocht vervolgens het seizoen volmaken bij Crystal Palace, waar hij het nodige vertrouwen tankte, en werd opeens terug 'hot' op de transfermarkt. Een terugkeer naar Chelsea, dat nooit veel vertrouwen toonde in hem, was één van de opties net als een definitieve transfer naar andere geïnteresseerde clubs die in de rij stonden te drummen voor hem. West Ham, Aston Villa, Borussia Dortmund, Tottenham, Everton, … Stuk voor stuk mooie clubs waar Batshuayi zijn carrière helemaal terug op de rails kon zetten maar een deal werd echter nooit gevonden. Batshuayi wilde niet inleveren op zijn royaal contract in Londen, wat zeker te begrijpen valt, maar wel nefast was en is voor zijn sportieve carrière.
NOOIT MINDER GESPEELD
Batshuayi verkoos dus de reservenbank op Stamford Bridge boven een stabiel verhaal bij één van de vele geïnteresseerde clubs. Het bleek een flinke misrekening van de 29-voudige international, want over de voorbije vijf jaren kwam hij nooit minder aan de bak dan dit seizoen. Amper 314 speelminuten telt hij bij Chelsea, en dat zijn zelfs 8 minuten minder dan tijdens zijn debuutjaar bij The Blues. Toen kwam Batshuayi wel nog vijf keer tot scoren, terwijl dat dit seizoen amper één keer lukte, en dat ondanks veertien pogingen richting het doel. Zijn efficiëntieratio dit jaar? 7%. Slechts één schamel procentje meer dan zijn all time laagterecord bij Valencia. En dat stemt toch tot nadenken voor een pure goaltjesdief als Batshuayi.
Ook Chelsea wil snel een oplossing zoeken voor haar overbodige aanvaller, want zijn weeksalaris van 130.000 euro komt niet overeen met zijn beperkte rol op Stamford Bridge. De ploeg van coach Frank Lampard hoopte Batshuayi in te zetten bij een ruildeal met West Ham-middenvelder Declan Rice, maar de Rode Duivel bedankte vriendelijk omdat hij liever niet wil inleveren bij een staartploeg uit de Premier League. Maar ook West Ham zélf, het nummer zestien in het huidige klassement, zag geen graten in de komst van Batshuayi. En dat moet toch ergens wel steken bij de 26-jarige aanvaller, wiens beste jaren er weldra aankomen.
REDDING DOOR DUIVELS
Ondanks dat Batshuayi niet wil vertrekken richting West Ham zal de rechtstreekse afwijzing van The Hammers zijn ego ongetwijfeld een deuk(je) gegeven hebben. Een nieuw rampseizoen bij Chelsea is namelijk uit den boze indien Batshuayi niet volledig in de vergeethoek der 'has beens' wil terechtkomen. Het wordt stilaan tijd dat Batsman zijn rug recht en een nieuw avontuur aanvat bij een club waar hij zich welkom en belangrijk voelt. Tijdens de voorbije jaren zakte Batshuayi steeds vol enthousiasme af naar de interlands van de Rode Duivels, ook al is hij bij nationale ploeg ook geen basisspeler. En dat goed gevoel vertaalt zich tevens in goede – maar ook soms wisselende – prestaties onder bondscoach Roberto Martinez.
Zijn efficiëntie en doelpunten waren op clubniveau de voorbije twee jaar erg ondermaats – uitgezonderd zijn korte uitleenbeurt aan Crystal Palace – maar bij de Rode Duivels valt daar niets over op te merken. Sterker nog, in het rode shirt van de nationale ploeg oogt Batshuayi érg doeltreffend en komen zijn pure kwaliteiten nadrukkelijk naar de oppervlakte. In het voorbije seizoen kon Batshuayi bijvoorbeeld drie keer scoren in de interlands tegen San Marino, Kazachstan en Rusland, waarin hij 190 minuten speelde. Op die manier laat hij een énorm hoog gemiddelde noteren van 1,42 goal per 90 minuten, én betekende één schot op doel 42% kans op een doelpunt. Dat zijn érg indrukwekkende statistieken. Het seizoen daarvoor – tijdens zijn mindere passage bij Valencia – scoorde hij bij de nationale ploeg zelfs nog regelmatiger met 1,61 goal per 90 minuten.
CLUB BRUGGE?
Het mag duidelijk zijn dat Michy Batshuayi telkens top presteert bij een club waar hij zich goed voelt. Bij Chelsea is dat al langer het geval niet meer, en daalden zijn speelminuten naar een all time diepterecord in de carrière van de Rode Duivel. Batshuayi bewees in het verleden dat hij echter weinig tijd nodig heeft om tot scoren te komen, maar zelfs dat lukt hem niet meer op Stamford Bridge. Nochtans blijft hij bij de Rode Duivels scoren aan de lopende band, en heeft hij onder bondscoach Roberto Martinez ook geen basisplaats. Het is duidelijk dat Batshuayi deze zomer een moeilijke knoop moet doorhakken. Hij gaat zijn laatste contractjaar in bij Chelsea, maar op veel speelkansen moet hij volgend seizoen niet rekenen. Ofwel volgt een laatste uitleenbeurt, zodat Batsman zijn rijkelijk Londense salaris doorbetaald krijgt, ofwel verkiest hij een definitief vertrek bij The Blues.
Voor alle partijen – en zeker voor Batshuayi zelf – lijkt de laatste optie het aantrekkelijkst. De aanvaller snakt naar een stabiel verder verloop van zijn carrière, en het liefst bij een club die hem erg héél graag bij wil. Op sportief vlak zou Club Brugge goed passen als mogelijke bestemming, maar het lijkt voor de Bruggelingen onbegonnen werk om tegemoet te komen aan zijn hoge financiële eisen, want daar wil Batshuayi dus niet te veel op inbinden. Nochtans zou Jan Breydel de ideale biotoop zijn om terug vuur te brengen in zijn carrière, waar iedereen hem kent en apprecieert, dichtbij zijn vrienden en familie. Batshuayi zou bovendien zijn killersintinct verder kunnen aanscherpen, want geen enkele ploeg uit de Jupiler Pro League kon vorig jaar meer kansen afdwingen dan Club Brugge. Goaltjesdief Batshuayi mankeert speelminuten en Club mist nog steeds een echte topschutter: het zou een heuse win-win-situatie betekenen voor alle partijen. Eerst op sportief vlak, en daarna op financieel gebied (lees: een verkoop met fikse meerwaarde). Hallo Vincent Mannaert en Bart Verhaeghe?
