De voorbereiding is achter de rug, tijd voor het echte werk. Club Brugge trapt het nieuwe seizoen straks op gang met een thuismatch tegen KV Mechelen. Ten opzichte van de verloren Supercup tegen Union lijkt Nicky Hayen meteen een aantal wijzigingen door te voeren bij de landskampioen, die al maar liefst vijf zomeraanwinsten in huis haalde. Een van hen dreigt nu reeds het gelag te betalen.
We hebben het dan niet over Christos Tzolis, die afgelopen zaterdag direct al een glansrol opeiste. Na een vrij onzichtbare eerste helft ontbond de Griekse winger, tot dan louter opgevallen omwille van zijn traptechniek op stilstaande fases, ineens zijn duivels. Met een knappe flits in de slotfase als orgelpunt. Ei zo na lukte hem zelfs nog de gelijkmaker. Het deed sterk denken aan hoe Andreas Skov Olsen vanuit het niets matchen in een beslissende plooi kan leggen. Mocht hij vertrekken is de opvolging verzekerd.
Mechele zoekt partner(s)
In de tussentijd lijkt Tzolis door de late terugkeer van Skov Olsen en Michal Skoras, beiden net als Ardon Jashari nog afwezig in de Supercup, alvast verzekerd van een basisstek. Net als recentste nieuwkomer Hugo Siquet, want ondanks zijn degelijk debuut van vorige week valt gelegenheidsrechtsback Amine Et-Taïbi nu zelfs naast de wedstrijdkern. Terwijl het nog af te wachten valt of Gustaf Nilsson voorin dit keer de voorkeur krijgt op Ferran Jutglà lijkt Nicky Hayen vooral zijn defensie grondig te herschikken.
Aan de overkant ruimt immers ook Joaquin Seys allicht plaats voor Maxim De Cuyper. Behalve de twee jonkies, die door de blessures van Kyriani Sabbe en Bjorn Meijer moesten opdraven, kreeg Brandon Mechele achterin tegen Union ook nog een derde debutant naast zich. Voor één helft althans, want halfweg besloot Hayen reeds om Zaid Romero naar de kant te halen. Vooral om de nieuwkomer tegen zichzelf te beschermen nadat hij flirtte met een rode kaart in zijn eerste kennismaking met Jan Breydel.
Al na 10 minuten duwde Bram Van Driessche hem een geel exemplaar onder de neus wegens protest. De nieuw regel dat enkel de aanvoerder met de scheidsrechter mag praten had Romero blijkbaar niet begrepen. Een gevolg van de taalkloof die zijn integratie bemoeilijkt? De 24-jarige Argentijn spreekt namelijk geen woord Engels, waardoor het lastig communiceren is met zijn ploegmaats. De terugkeer van Joel Ordóñez, die na zijn thuiskomst van de Copa America nog met kwaaltjes kampt, kan al helpen.
Romero als missing link
Of zij snel een duo zullen vormen eens hij fit is valt echter te betwijfelen. Niet alleen moet in dat geval Mechele wijken, die wel al hetere vuren doorstond, wellicht wordt Romero nog even in de wachtkamer geplaatst. Hoewel hij als eerste zomeraanwinst aansloot in Westkapelle blijkt zijn aanpassingsperiode nog niet achter de rug. Club leek ook te beseffen dat er een portie geduld nodig zou zijn: Dévy Rigaux vloog niet zomaar nog voor de play-offs al naar Zuid-Amerika om hem hoogstpersoonlijk te overtuigen.
Op dat moment was de linkspoot nog de 'missing link' centraal achterin. In zekere zin is dat nog steeds het geval, maar door de ontwikkeling van Ordóñez lijkt er intussen minder sprake van een gapend gat. Te meer omdat Mechele zich steeds beter in zijn sas begon te voelen op de linkerkant. Eerst nog in een tandem met Jorne Spileers, die tegen Union erg goed inviel. Nochtans slikte Club via Fedde Leysen, die van Sébastien Pocognoli ondanks het rood gevaar wél mocht blijven staan, na de rust meteen de 0-2.
Blauw-Zwart ging daarop alles of niets te spelen en gaf op de Brusselse tegenprikken nog enkele open kansen weg, maar terwijl de ruimtes groter werden was Spileers veel minder kwetsbaar in de rug. Elton Kabangu, voor de pauze een gesel voor de Brugse defensie, geraakte hem zelden voorbijgesneld. Een schril contrast met hoe Romero zijn handen vol had met de spits, op wie hij ook een penaltyfout beging. Een streng verdict weliswaar van de ref, die net zoals voor Leysen eerder gelukkig wel genade toonde.
Romero de risicopatiënt
Het zou dus flauw zijn om Romero, die het contact zelfs wou vermijden, hierop af te rekenen. Toch zag hij er niet goed uit bij die fase. Na een eerdere waarschuwing, toen zijn positioneel inschattingsfoutje nog werd rechtgezet, werd Romero opnieuw vlot gepakt in de diepte. De nochtans sterke verdediger verloor rond de middenstrook eerst ook het duel van Kabangu, die hij na diens kaats zelfs volledig kwijt was. Romero bevond zich eventjes in niemandsland, besefte dat te laat en liet de spits zo ontsnappen.
Even concentratieverlies nadat het spel even had stilgelegen voor een blessurebehandeling? Met alle moeite van de wereld kon hij hem ei zo na nog bijbenen, maar dat snelheid en wendbaarheid niet zijn voornaamste troeven zijn konden we in de voorbereiding al zien. Net zoals het feit dat Romero af en toe een risicopatiënt kan zijn. In de generale repetitie tegen Norwich City, toen hij pas voor het eerst aan de aftrap verscheen, werd hem eveneens al een vroege aftocht richting de kleedkamer bespaard.
Romero zit nu aan 18 gele kaarten in 127 profmatchen, goed voor een gemiddelde van één per zeven matchen. Hoewel hij ook al drie keer werd uitgesloten valt dat best mee, al doen zijn Brugse collega's wel stuk voor stuk aanzienlijk beter. Ook op dat gebied is er dus nog wel wat werk aan de winkel. Door hem slechts stelselmatig te brengen hoopte Hayen hem helemaal klaar te stomen voor de start van de competitie, maar misschien acht hij het nu wel opportuun om Romero nog net iets meer tijd te gunnen.
Kans voor Spileers?
Door de afwezigheid van Ordóñez zijn de alternatieven voorlopig wel beperkt, zeker nu Spileers dienst moet doen als back-up voor Siquet. Bovendien liet Romero ook een aantal veelbelovende dingen zien. Behalve zijn duelkracht maakte hij ook in de opbouw indruk met zijn passing en balbehandeling. Net als Spileers, en meer dan Ordóñez, heeft Romero de rust en het lef om te zoeken naar de voetballende oplossing. "Ik probeer mij het spel van de coach eigen te maken", vertelde hij reeds op de clubkanalen.
"Ik ben iemand die er altijd helemaal voor gaat, zijn ploegmaats helpt en geen enkele bal laat lopen", klonk het nog. Dan is Spileers een pak minder onverzettelijk. Toch valt het na Romero zijn ongelukkig debuut, weliswaar geen cadeau in een vertimmerde en onuitgegeven achterhoede, niet uit te sluiten dat hij en niet Romero tegen Malinwa mag postvatten naast Mechele. Zelf kan het meubelstuk zo terug naar de linkerkant van het centrum verhuizen, wat in de vorige campagne dus een beter recept bleek.
Terwijl met Ordóñez zijn wellicht grootste concurrent nog in de lappenmand ligt lijkt Romero dan ook al met een probleem te zitten. Tijdelijk althans, want op korte termijn is het plan wel degelijk om zijn kaart te trekken. Anders dan Ordóñez en diens voorgangers werd de eerste Argentijn in Blauw-Zwarte loondienst niet in huis gehaald als piepjong project maar als direct inzetbare versterking. Als onbetwist titularis bij landskampioen Estudiantes arriveerde hij met fraaie adelbrieven én al de nodige ervaring.
Wachtkamer van Hayen
Romero stond daarom met stip bovenaan de verlanglijst van Rigaux, die alvast vurig hoopt dat hij en de andere aankopen die zijn stempel dragen een schot in de roos blijken. De bedoeling is dus toch om hem zo snel mogelijk in te passen in het elftal. Al lijkt het feit dat Ordóñez ondanks heel wat interesse niet mag vertrekken een teken aan de wand dat Club alsnog rekening houdt met een zeker leerproces. Samen met Seys en Et-Taïbi dreigt Romero zo toch nog eventjes in Hayen zijn wachtkamer te belanden.
AD
