D-Day op de Bosuil, waar Antwerp een week na de 5-1 pandoering tegen Union aartsrivaal Club Brugge ontvangt. De ideale gelegenheid dus voor het stamnummer één om de rug te rechten en te bewijzen dat het alsnog een rol van betekenis kan spelen in deze play-offs. Nadien gaan Marc Overmars en co weer een drukke zomer tegemoet. Eentje die zomaar richtinggevend kan zijn voor de verdere toekomst.
93:33. Het exacte moment waarop Toby Alderweireld de Great Old in Genk de dubbel bezorgde staat in Antwerpen in ieders geheugen gegrift. De Roeck zal zich echter vooral minuut 96 tegen OH Leuven herinneren, want de zure gelijkmaker van Ezechiel Banzuzi luidde toen zijn ontslag in. Hoewel een glansloos gelijkspel tegen een tienkoppig Cercle Brugge een week later volstond om een plaats in de top zes te verzekeren bleek het tot zijn eigen verbazing zowaar het nekschot voor het kind van huis, die op iets meer krediet had gerekend. Hoewel hij zelden of nooit zijn beklag deed waren er namelijk toch tal van verzachtende omstandigheden voor het matige spelpeil en de wisselvallige resultaten.
Bomen van Overmars
Alsof de erfenis van Mark van Bommel, die vorig seizoen ook op de limieten in Deurne-Noord was gebotst, nog niet zwaar genoeg was koos Antwerp bij gebrek aan Europees voetbal bewust voor een smallere selectie. Ondanks de komst van een handvol anciens jonger ook, waarmee de lijn van het jaar voordien werd doorgetrokken. Sinds mecenas Paul Gheysens, met zijn bedrijf Ghelamco zelf op zoek naar centen maar naar verluidt niet van plan om het schip te verlaten, de geldkraan heeft dichtgedraaid is het beleid er vooral op gericht om zelfredzaam te worden. Hoewel beide onlosmakelijk aan mekaar verbonden zijn moeten de sportieve ambities even wijken voor de financiële vereisten.
Behalve de eigen jeugdacademie staan lucratieve transferinkomsten dus centraal. Het stamnummer één vertrouwt dan ook meer dan ooit op de expertise van Overmars om goudklompjes in huis te halen die vroeg of laat de kassa doen rinkelen. Alleen lijkt zijn magie heel eventjes uitgewerkt. "De bomen groeien ook bij ons niet tot in de hemel", waarschuwde de directeur voetbalzaken na de dubbel al dat hij voortaan nog creatiever zou moeten omspringen met de beperkte middelen die voorhanden zijn. Het volgende seizoen zou Antwerp, dat in de competitie als zesde finishte en de bekerfinale verloor van Union, voor het eerst in zes jaar tijd nog eens naast een Europees ticket grijpen.
Winst van 80 miljoen
Voor het tweede jaar op rij haalde Antwerp dit seizoen een vijftigtal miljoen op, terwijl het zelf hoogstens 10 miljoen uitgaf. Groene balansen die de boekhouding eindelijk op de juiste weg helpen, wat broodnodig was, maar wel impact hebben op de kwaliteit. De alweer sterk gewijzigde kern op de Bosuil, iedere mercato traditiegetrouw een duiventil, heeft een aantal duidelijke hiaten. Zo werden de miljoenen voor George Ilenikhena niet besteed aan een nieuwe back-up voor Vincent Janssen voorin. Ayrton Costa mocht al na een halfjaar beschikken, ook Rosen Bozhinov lijkt een miscast. Ervaren rotten zoals Dennis Praet en Jaïro Riedewald konden de verwachtingen voorlopig evenmin inlossen.
Denis Odoi wisselt dan weer hoogtes met laagtes af en ontbrak vaak wegens blessures en schorsingen, waardoor Tjaronn Chery zowat de enige voltreffer was. Misschien had Overmars zijn schorsing, waardoor hij officieel ook niet betrokken was bij de aanstelling van De Roeck, daar wel iets mee te maken. Al bracht zijn terugkeer in de winter weinig beterschap. Om de rekeningen nog verder aan te zuiveren besloot Antwerp, dat na een prima start dan reeds in een neerwaartse spiraal zat, om te cashen op Jacob Ondrejka. Toch was er in het budget louter nog ruimte voor huurlingen, wiens impact eveneens te wensen overlaat. Mauricio Benitez is wellicht de enige met een toekomst in Antwerpen.
Bosuil blijft bouwwerf
Olivier Deman is vooral dankzij een gebrek aan alternatieven zeker van zijn basisplaats en wordt straks ingeruild voor Daam Foulon, terwijl Mohamed Bayo nog niet kon scoren en Kadan Young nog maar een uurtje mocht meedoen. En dat in een afgeslankte kern die tot overmaat van ramp geteisterd werd door blessureleed. Onder meer Riedewald, Praet, Mahamadou Doumbia, Jelle Bataille en Michel-Ange Balikwisha brachten te veel tijd in de ziekenboeg door, wat in sommige gevallen helaas ergens te voorspellen viel. Het gevolg was vaak een bank vol tieners. In zijn zwanenzang moest De Roeck zelfs een beroep doen op twee Nigerianen die nog maar een paar trainingen in de benen hadden.
Het is tekenend voor hoe zijn bestuur hem niet bepaald hielp door de bal in de voorbije transferperiodes stevig mis te slaan. Bezuinigen en deels noodgedwongen de kaart van de jeugd trekken is allemaal goed en wel, toch bleek de kleedkamer zelfs voor een strijd op twee fronten te fel uitgedund. Zelfs zonder de verhoopte terugkeer op het Europese toneel is er dus werk aan de winkel op de Bosuil, waar een ongeziene leegloop op til staat. Tribune 2 wordt volgende zomer alvast niet de enige bouwwerf in Deurne-Noord. Niet alleen hangt Toby Alderweireld zijn schoenen aan de haak en keren de huurlingen terug naar hun moederclub, ook Zeno Van den Bosch zijn exit is een uitgemaakte zaak.
Leegloop bij Antwerp
Om de kassa te spijzen worden wellicht ook Doumbia en Senne Lammens in de etalage gezet, al liggen zij tenminste wel nog vast tot medio 2027. Met uitzondering van Farouck Adekami, Youssef Hamdaoui, Andreas Verstraeten gaat voor het overige de voltallige selectie zijn laatste contractjaar in. Ongetwijfeld zal Antwerp enkelen van hen nog een nieuwe verbintenis voorschotelen, maar wat met blessuregevoelige talenten als Kobe Corbanie, Anthony Valencia en Christopher Scott of ervaren grootverdieners als Praet, Odoi, Chery en Janssen – die zelf vreest dat hij zal moeten vertrekken om de loonmassa te drukken? Bijster veel miljoenen zullen zij alleszins niet meer in het laatje brengen.
Net zomin als Michel-Ange Balikwisha, Gyrano Kerk of Jelle Bataille overigens, die ook stuk voor stuk vanaf nieuwjaar gratis elders kunnen tekenen. Om opnieuw in de buurt te komen van de kaap van 50 miljoen rekent de Great Old dus haast exclusief op Van den Bosch, Lammens en Doumbia, wiens marktwaarde opgeteld slechts op de helft van dat bedrag wordt geschat, om de jackpot op te leveren. Of dat zal lukken is dus nog maar de vraag, maar als gewiekst onderhandelaar zal Overmars wel zijn stinkende best doen om het onderste uit de kan te halen. Of toch als hij hoger wil mikken dan transfervrije opportuniteiten zoals de KV Mechelen-tandem Geoffrey Hairemans en Daam Foulon.
Gheysens zoekt geld
Hoe meer hij zijn eigen budget kan opkrikken, hoe meer geld Overmars tenslotte mag uitgeven om vervangers te strikken. Al moet een deel wel nog altijd worden aangewend om de structurele verliezen te dekken, en zal een tiental miljoen dit keer wellicht niet volstaan om de kleedkamer opnieuw aan te vullen met voldoende vers bloed. Overmars begrijpt als geen ander hoe belangrijk het is om het stamnummer één te runnen als een zelfbedruipend bedrijf, dat niet langer afhankelijk is van een externe geldschieter. Zeker nu het water Gheysens aan de lippen staat. Toch vragen we ons stilaan af hoelang de ambitieuze sportdirecteur nog genoegen zal nemen met de huidige gang van zaken.
Overmars heeft nog een contract tot medio 2027 bij Antwerp, dat hem een tweede kans gaf na zijn schandaal wegens grensoverschrijdend gedrag bij Ajax. Bovendien koos de Nederlander met landgenoot Andries Ulderink zopas nog de nieuwe trainer uit, moet hij het nog steeds rustig aan doen omwille van zijn hartproblemen en lijkt er van enige sleet op de band met Gheysens geen sprake. Momenteel zijn er dus weinig tot geen redenen om aan te nemen dat Overmars andere oorden wil opzoeken, al wordt er reeds sinds zijn aanstelling gespeculeerd wanneer hij weer een stapje hogerop zal zetten. Indien er geen extra middelen worden vrijgemaakt zou die dag wel eens snel kunnen aanbreken.
