RSC Anderlecht geraakt maar niet uit de crisis. Dinsdag kwam het onthutsende artikel in Humo (dat je hier integraal kan terugvinden) over het beleid van Wouter Vandenhaute naar buiten. Is dit na de supportersprotesten de spreekwoordelijke druppel teveel voor de niet-uitvoerende voorzitter?
Het weekblad, waar de bekende onderzoeksjournalist Jan Hauspie dit artikel schreef, is aan de hand van de getuigenissen van mensen binnen Anderlecht keihard voor Vandenhaute. Hij was de roerganger achter het vertrek van Vincent Kompany en diens medestaanders werden stelselmatig aan de deur gezet. Zo is er het bekende bericht dat Vandenhaute én Peter Verbeke voor de uitmatch tegen Charleroi van vorig seizoen spelers contacteerden over hun coach. Ze deden dat achter de rug van de coach en vroegen de spelers dit stil te houden, maar de spelersgroep koos resoluut de kant van Kompany. RSCA presteerde nadien sterk en kende simpelweg een goed seizoen met een derde plaats en een bekerfinale. Het beste seizoen sinds de titel in 2017. Bovendien met bijwijlen mooi voetbal.
KOMPANY KREEG STEEDS MINDER MACHT
Maar Verbeke en Vandenhaute waren niet tevreden. Na het seizoen was er een pittig gesprek tussen het drietal. In de ogen van Verbeke en Vandenhaute had Kompany er niet alles uitgehaald. Tijdens een etentje bij Vandenhaute haalde de voorzitter dat ook aan. Kompany trok van leer: 'Denk jij dat ik niet weet wat jij allemaal over mij vertelt?' Kompany is ook woedend over een tweet van Marc Coucke. Als eigenaar liet die vorig seizoen verstaan na de nederlaag bij Union:’'Hoe op één week een gans seizoen om zeep te helpen’. Kompany was de bemoeienissen van bovenaf beu. Vooral Verbeke zou een veeg uit de pan hebben gekregen, net als Vandenhaute.
Er doken al eerder verhalen op dat ze tactische ‘raad’ gaven aan spelers. Kompany vraagt objectieve criteria om te bepalen of er al dan niet goed is gewerkt. Vooraf was play-off 1 halen het doel, achteraf blijken een derde plek en een bekerfinale plots niet goed genoeg meer. Van die willekeur wilde hij af. Vandenhaute zag echter zo een uitgelezen kans om Kompany door te sturen. Zijn plan heeft duidelijk gewerkt. Toen Vandenhaute naar Anderlecht kwam had Kompany veel macht binnen de club. Die werd gaandeweg minder. Zo was het opmerkelijk dat de preses in interviews regelmatig aanhaalde dat hij Kompany kon ontslaan. Het was zeker geen toeval dat het Vandenhaute was die Kompany overtuigde om geen aandeelhouder te worden.
COUCKE BESCHERMT KINDERMANS
Het verhaal van Jean Kindermans zorgt ook voor gefronste wenkbrauwen. Die kreeg de wenk om ‘anders’ te gaan werken. Vandenhaute stelde Verbeke voor als ideale rechterhand, nadat Coucke had beslist dat Verbeke geen transfers meer mocht doen. Diens transferrecord was dan ook niet bepaald indrukwekkend met bijna alle dure aankopen die door de mand vielen. Vandenhaute hoopte hem op Neerpede binnen te krijgen, maar Kindermans zag dat niet zitten. Even later kreeg de Brusselaar zijn C4 van de voorzitter. CEO Sports Jesper Fredberg zou niet bepaald gelukkig zijn geweest met die beslissing, waar hij niets mee te maken had.
Coucke, die zelf altijd de nadruk heeft gelegd op de jeugdacademie, belde - nadat werd beslist dat Vandenhaute een stap moest terugzetten - naar Kindermans. Hij liet aan hem verstaan dat de raad van bestuur unaniem achter de jeugdopleiding staat. Kindermans kan blijven, maar zal uiteraard afwachten hoe alles evolueert binnen de club.
Verbeke werd ondertussen ontslagen door Fredberg. Een voor de hand liggende beslissing. Als sportief directeur en als CEO leverde hij geen al te best werk. Zo doken regelmatig verhalen op dat Verbeke bij onderhandelingen tegen 4-5 spelers vertelde dat ze eerste keuze waren voor een transfer naar RSCA, maar nadien niks meer vernamen. Een tactiek die niet werd geapprecieerd door bepaalde makelaars, die zeer misnoegd waren en dat niet zouden vergeten bij andere dossiers.
Daarnaast is nu nog maar de vraag of Vandenhaute nog bij Anderlecht kan blijven. Door dit toch wel hallucinante relaas in Humo zullen de supportersprotesten alleen maar groter worden. Een vertrek van Vandenhaute lijkt zo onafwendbaar.
