RSC Anderlecht zit aanvallend in de knoei. Dat komt door de blessures, maar ook door de beslissingen van Olivier Renard om twee spelers van de hand te doen in januari. Had Paars-Wit van het duo Anders Dreyer-Francis Amuzu er één moeten houden? En dat heeft niéts te maken met hun goede start bij San Diego en Gremio…
Anders Dreyer werd voor 5 miljoen euro, plus 500.000 euro aan bonussen, verkocht aan San Diego. Onze redactie meldde toen al dat Anderlecht daarmee een risico nam. Dreyer was wéér op weg om steengoede cijfers voor te leggen.
Dreyer en Amuzu
Hij was na een zwakke start van het seizoen immers heel goed op dreef. De eerste weken bleef hij droog staan met 0 goals of assists in de eerste 7 matchen. De kritiek was toen terecht, maar nadien wist hij 5 keer te scoren en 10 assists uit te delen in 21 duels. Héél goede cijfers. De Deen was allerminst een flitsende speler, maar wel een héél bepalende. En Anderlecht had al geen spelers met veel scorend vermogen vanuit de tweede lijn… Daar nam de club volgens ons een héél groot risico en dat blijkt nu.
De laatste vijf wedstrijden trof Anderlecht amper 5 keer raak. Spitsen Luis Vazquez (3 goals) en Kasper Dolberg (2 goals) vonden de weg naar de netten. Anderlecht scoort te weinig vanuit de tweede lijn. Een euvel dat al langer dan vandaag bestaat bij de Brusselaars. Mede daardoor was iemand als Dreyer een zeer belangrijke pion, zonder van hem een sterspeler van Anderlecht te maken. Daarvoor was hij te afwezig in het spel. Maar wel een zéér nuttige pion mét straffe statistieken. Uiteraard zijn er de blessures van Yari Verschaeren, Samuel Edozie en Mario Stroeykens, maar het vertrek van Dreyer laat zich inzake goals en assists dus duidelijk voelen.
Nadien werd dan ook nog eens Francis Amuzu weggedaan. Voor amper 1,2 miljoen euro. Wéér een risico. Niet zozeer omdat Amuzu de pannen van het dak speelde, maar wel omwille van zijn profiel. We haalden al meermaals aan dat RSCA te weinig explosieve flankaanvallers heeft. Samuel Edozie, Nilson Angulo en Francis Amuzu waren de enigen. Mede daardoor verloopt het spel soms te traag en voorspelbaar. Er zit te weinig snelheid in de ploeg van Anderlecht. Een euvel dat er al langer is en waardoor Hubert vaak voor Moussa N’Diaye opteert in de ploeg. Ook al heeft die nog heel wat gebreken, hij brengt wel snelheid en dynamiek in de ploeg.
Huerta en Dao
Met César Huerta kwam er in januari een aanvallende versterking bij. De Mexicaan doet het goed, maar hij moet nu al de kar trekken. Dat kan niet de bedoeling zijn van een speler die uit een ander continent komt. Normaal krijgen dergelijke jongens wat aanpassingstijd. Het siert Huerta wél dat hij al meteen impact heeft gehad. Een zeer goede aanwinst die nog beter zal renderen als Anderlecht dominanter gaat spelen. Zijn kwaliteiten liggen vooral in de korte ruimte en Huerta is een type speler dat Anderlecht al een tijdje hard miste. Een blikopener met een heerlijke dribbel of voetbeweging.
Alleen moet hij de laatste matchen van te ver komen. Daarin is Edozie beter. Huerta gaat zeer zeker nog een stuk beter presteren als RSCA eindelijk weer dominant kan voetballen. Dat gaat wellicht verbeteren als Stroeykens, Edozie, Dolberg en Verschaeren terug zijn. Dan zal zijn rendement zeker stijgen.
Elyess Dao kwam ook naar het Lotto Park en je ziet dat hij het nodige talent heeft, maar je kan niet verwachten van een speler die bankzitter was in de Franse tweede klasse dat hij er op korte termijn staat bij een Belgische topclub. De vraag dient dan ook gesteld te worden: had RSCA niet één van de bovenstaande wingers moeten houden tot de zomer? Op de flank worden ook Degreef en Hazard gezet, maar vooral die laatste gaat dan vooral zwerven waardoor Sardella wel heel veel taken heeft. Hazard liet ook al vaak verstaan dat hij het liefst centraal speelt.
Huerta en Dao zijn zeker spelers die heel wat kwaliteiten hebben, maar we hadden als RSCA zijnde Amuzu of Dreyer toch aan boord gehouden tot aan de zomer. Nu is de spoeling op de flank toch wat dun qua bepaalde profielen. In een ideale wereld zijn er Hazard, Degreef, Edozie, Huerta, Angulo en Dao. Op papier is dat meer dan in orde. Maar in realiteit schiet Angulo toch vooral tekort, is Dao een speler voor de toekomst en zijn Hazard en Degreef niet echt flankspelers.
RSCA lijkt door het vertrek van Dreyer én Amuzu op de korte termijn verzwakt op de flanken, iets wat we na deze transfers ook al verkondigden. David Hubert moet méér dan ooit hopen dat Edozie fit geraakt en blijft. Anderlecht mist zo een profiel enorm op dit moment. Met Huerta én Edozie in de ploeg zou RSCA veel meer kunnen verrassen. Hazard kan dan eventueel naar het centrum, waar er de nodige blessures zijn.
Conclusie: Renard versterkte duidelijk de defensie van Anderlecht, maar aanvallend werd RSCA op de korte termijn niet echt beter. Mogelijk wél op de lange termijn.
